Stichting Alchimia heeft als doel de bewustwording van de mens ---in meest ruime zin--- te bevorderen. Zij tracht dit doel te bereiken door het geven van cursussen, het houden van lezingen en bijeenkomsten. Stichting Alchimia beoogt niet het maken van winst. Zij staat ingeschreven bij de KvK te Den Haag onder nummer 41169146. De stichting is geen sekte en zij is niet gelieerd aan een religie, beweging, organisatie of overtuiging.

Stichting Alchimia wil mogelijkheden aandragen die kunnen bijdragen aan bewustwording. De medewerkers van de stichting zien bewustwording onder meer als een 'alchemistisch proces' van het in evenwicht en tot synthese brengen van lichaam, emoties, intuïtie en denken, zodat het leven in het hier en nu zich zonder belemmeringen in wijsheid kan ontvouwen. Dit evenwicht lijkt tevens een belangrijke voorwaarde om transpersoonlijke en spirituele ervaringen zinvol en betekenisvol te kunnen integreren.

Stichting Alchimia is een non-profit organisatie die tot doel heeft mee te werken aan de bewustwording van mensen. De medewerkers van de stichting streven daarbij zowel naar een zo groot mogelijke eigen en onderlinge bewustwording als naar de bewustwording van derden. Daarvoor gaan zij onderlinge interacties en interacties met derden aan. Deze interacties kunnen binnen allerlei vormen plaatsvinden. Alchimia kan daarbij gebruikmaken van door derden reeds gecreëerde vormen of zelf vormen in het leven roepen. Voorbeelden van zulke vormen zijn:

cursussen, groepen, lezingen, meditaties, netwerken, ontmoetingen, opleidingen, optredens, retraites, reizen, sectes(?), sessies, therapieën, trainingen, voorstellingen, workshops, etc.

Tevens kunnen medewerkers van Alchimia ter ondersteuning van het doel van de stichting publicaties, kunstwerken of multimediale producties verzorgen.

Sinds de oprichting op 25 maart 1994 richt Alchimia zich voornamelijk op zelf-inzicht en spiritualiteit. Hoewel de medewerkers van de stichting daarbij tal van spirituele, religieuze, mystieke en/of wetenschappelijke tradities kunnen bestuderen en/of daaruit voortkomende technieken kunnen praktiseren, is het uitgangspunt dat zij zich niet willen identificeren met welke traditie dan ook. Medewerkers van Alchimia vinden een accepterende maar tegelijk kritische houding ten aanzien van tradities het beste uitgangspunt bij het zoeken naar vormen waarin het niet zintuiglijk waarneembare zich in deze tijd kan en wil uitdrukken. Onze post-moderne wereldwijde samenleving is wellicht een geschikte voedingsbodem voor een niet-sectarische spirituele praktijk. Aan de vormgeving daarvan wil Alchimia zo bewust mogelijk meewerken.

Met de keuze van de naam 'Alchimia' willen de oprichters benadrukken dat zij de inspiratie die uitgaat van de oude Alchemisten belangrijk vinden voor de sfeer van werken binnen de stichting. Ter illustratie van die sfeer volgt hieronder wat informatie over de geschiedenis van de Alchemie en de doorwerking daarvan binnen Alchimia.

C.G. Jung

De Alchemisten vormden lange tijd, van de Oudheid tot het hoogtepunt in de 15de en 16de eeuw, een ondergrondse stroming binnen de Westerse cultuur. Een belangrijk doel van de Alchemisten was onedele metalen, zoals lood en koper, te transformeren tot edele metalen, met name goud. Hiervoor diende men de 'steen der wijzen' te vinden, die het geheim van de transmutatie zou bevatten. Tegenwoordig worden de Alchemisten vaak alleen maar beschouwd als de naïeve voorlopers van de moderne chemie. De psycholoog C.G. Jung heeft echter laten zien dat deze Alchemisten op een dieper niveau bezig waren met bewustwording; het zoeken naar een methode om goud te synthetiseren uit onedele metalen wordt door hem uitgelegd als een symbolische poging om alle aspecten en tegenstellingen in de menselijke natuur te verenigen. Door deze integratie of transformatie kan de mens op een hoger bewustzijnsniveau komen. Jung ziet in de pogingen van de Alchemisten om materie te transformeren psychische ontwikkelingen weerspiegeld. De belangrijkste verklaring die hij daarvoor naar voren brengt is dat het in de psychoanalyse ontwikkelde begrip projectie, dat tot de primitieve afweermechanismen gerekend wordt, bij de Alchemisten een belangrijke rol speelde; zij projecteerden hun eigen (onbewuste) psychische processen en behoeften op de materie die zij probeerden te transformeren. Bewustwordingsprocessen verliepen bij de Alchemisten via hun pogingen om onedele metalen tot goud te transmuteren. Het zo fel begeerde goud kan gezien worden als een symbool om de psyche van de Alchemist tot eenheid te brengen in een hoger of transcendent Zelf: het archetype dat een centrale rol speelt bij het individuatieproces in de psychologie van Jung.

De Alchemisten experimenteerden met allerlei stoffen en gebruikten daarbij niet alleen hun verstand, maar bijvoorbeeld ook hun intuïtie, verbeeldingskracht en vermogen tot introspectie. Naast een objectieve houding, die kenmerkend is voor empirisch onderzoek, gingen zij af en toe zo in hun experimenten op, dat er een zekere versmelting tussen subject en object plaatsvond. Juist op dit punt heeft C.G. Jung de onderzoekingen van de Alchemisten uitgelegd als zelfontwikkeling; in een uiterste poging om de 'steen der wijzen' te vinden identificeerden de Alchemisten zich met de materie. Dit opgaan in het object van onderzoek leverde naast vele mislukkingen ook tal van onverwachte verbanden op, en daarin lag dan ook de kracht van het volgen van een 'visionair' spoor. De Alchemisten namen daarbij (al dan niet bewust) een groot aantal risico's, en in hun roekeloosheid liepen zij soms een vergiftiging op of veroorzaakten gevaarlijke ontploffingen. Achteraf gezien waren zij in chemisch opzicht nogal naïef bezig, maar mede door de risico's die zij namen, is veel inzicht ontstaan over de aard van de materie. Zij waren pioniers, die in hun gedrevenheid een nieuw terrein verkenden met alle middelen die hen ter beschikking stonden. Zij ontkenden de waarde van het verstand niet, maar zagen dit vermogen niet als het enige instrument om tot inzicht te komen.

Voordat het eenzijdige verlichtingsdenken in onze cultuur de overhand kreeg en resulteerde in onze moderne, vooral op het verstand gebaseerde rationele samenleving, waren de Alchemisten praktiserend op zoek naar wijsheid, waarbij zij het reflecterend vermogen van de mens gebruikten als één van de middelen in plaats van als het ultieme waarheidscriterium. Het vermogen tot denken is onmisbaar, maar heeft zijn beperkingen zodra het over zichzelf gaat reflecteren en zichzelf belangrijk gaat vinden. Voor de individuele denker betekent dit een afgesneden raken van het leven, en voor een cultuur in zijn totaal betekent dit een ecologische crisis. Vooral door het op de voorgrond plaatsen van -en de hoogste priotiteit geven aan- het over zichzelf reflecterende denken, zijn veel 'modernen' het kontakt met de hemel en de aarde en dus met het leven zelf volledig kwijtgeraakt. Herstel van dit kontakt lijkt een belangrijke eerste stap te zijn in de zoektocht naar heelheid in deze post-moderne tijd.

Een belangrijk doel van de oude Alchemisten was de transmutatie van de vier elementen aarde, water, vuur en lucht tot een vijfde substantie, de quinta essentia, die zowel als symbool voor wijsheid als het fel begeerde goud gezien kan worden. Door de interpretatie van C.G. Jung kunnen de oude Alchemistische zoektochten intra-psychisch begrepen worden. Het zijn pogingen tot in evenwicht en tot synthese brengen van het gewaarworden, het gevoel, de intuïtie en het denken, zodat het leven in het hier en nu zich zonder belemmeringen in wijsheid kan ontvouwen. Voor de medewerkers van Alchimia betekent dit, dat zij zich naast theorievorming, reflectie en interpersoonlijke interactie ook intensief met allerlei vormen van zowel regressieve als progressieve intra-psychische praktijken bezighouden. Met name het binnen de persoon in evenwicht en tot synthese brengen van het lichaam, de emoties, de intuïtie en het denken lijkt een belangrijke voorwaarde te zijn om ervaringen die binnen de wetenschappelijke traditie van nu ook wel transpersoonlijk worden genoemd zinvol en betekenisvol te kunnen integreren.